Mensen moeten elkaar vergeven. Dat vinden we – tot we het zélf moeten doen. Dan blijkt het toch aartsmoeilijk. Waarom is het zo belangrijk om anderen te vergeven? Het antwoord zou je kunnen verbazen.
Boos zijn is soms nodig
“Ik kan het gewoon niet loslaten. Ik word opnieuw woedend wanneer ik eraan denk.” Cliënten komen vaak mijn praktijk binnen vol kolkende emoties. En dat snap ik. Soms is het onmogelijk om je vergevingsgezind op te stellen: je bent té boos, te teleurgesteld of te verontwaardigd. En ja: die gevoelens zijn terecht. Het heeft geen zin om je ertegen te verzetten. Je moet die emoties eerst toelaten. Anders kun je ze niet verwerken.
…tot het je niet meer dient
Maar het probleem met gevoelens is dat ze je kunnen verteren. Zeker wanneer je de aanleiding blijft afspelen in je hoofd. Je vertelt het verhaal opnieuw en opnieuw. En hoewel praten cruciaal is, kan je ook té lang in iets negatiefs blijven hangen. Op een bepaald punt keert de energie zich tegen jou. Boosheid is als een sluipend gif dat aan je kan vreten tot je uiteindelijk nog een schim bent van jezelf.
Niet willen vergeven is normaal
Wanneer ik over vergeving begin, bots ik vaak op weerstand: “Maar, ik ben niet degene die hier de fout heeft gemaakt.” Dat is een begrijpelijke reactie. We hebben van kinds af aan geleerd om te denken in termen van dader, slachtoffer en gerechtigheid. En als de andere geen berouw toont, voelt vergeven als toegeven. Dan krijg je geen erkenning voor de schade die je is toegebracht. En dat voelt aan als een onrecht.
“Vergeven betekent niet dat je de daad goedkeurt.
Het betekent dat
het je leven niet langer beheerst.”
Vergeven is niet hetzelfde als goedkeuren
Maar bekijk het eens anders: vergeven betekent niet dat je goedkeurt wat er is gebeurd. Het betekent gewoon dat het je leven niet langer beheerst. Je kiest ervoor om jezelf te bevrijden van de emotie. Als je het zo bekijkt, is vergeven geen teken van zwakte, maar net van kracht. Het is een innerlijke keuze die jou de controle over de situatie teruggeeft. En ja: ook zonder contact op te nemen, kun je iemand vergeven.
Je doet het niet voor de andere
Iemand vergeven is dus vooral een vorm van zelfliefde. Want degene die het meest lijdt onder het herkauwen van negatieve emoties ben je zelf. Het is jouw levensvreugde die geen kans krijgt door de verbittering. Als je wrok blijft koesteren, is het alsof je blijft krabben aan een korstje: de wonde kan zo niet genezen. Die negatieve spiraal onderbreek je dus in de eerste plaats voor jezelf.
Vergeven is geen teken van zwakte, maar van kracht.
Jij herneemt op dat moment de controle.
Vergeven, hoe doe je dat dan?
Er is één probleem: je kan rationeel wel weten dat vergeven beter is, maar soms lukt het gewoon echt niet. Je bots op verzet van je lichaam of je ziel. In je buik blijft de woede telkens opnieuw opborrelen. Zéggen dat je iemand vergeeft is niet hetzelfde als het ook voelen en menen. Daarom geef ik je graag wat tips over hoe je actief aan vergeving kunt werken. Want het is een proces dat je bewust in gang zet.
1. Erken je eigen aandeel
Het klinkt misschien vreemd, maar soms wil je niet vergeven omdat je je comfortabel voelt in de rol die je hebt. Je wil dat er aandacht blijft gaan naar wat er is gebeurd. Je kan niet rusten voor er gerechtigheid is geschied. Woede kan zo een deel van je identiteit worden. En er is moed nodig om dat aan jezelf toe te geven.
2. Beslis om geen slachtoffer te zijn
Een tweede factor is het verhaal dat we onszelf vertellen. De rol die je jezelf toebedeelt, bepaalt hoe je je voelt. In elke situatie kan je ervoor kiezen het slachtoffer te zijn, of de held die een tragedie overwint. Een inspirerend voorbeeld hiervan is Blake Leeper: een atleet die geboren werd zonder benen, maar zijn beperking ziet als een superkracht. Ook jij kunt je verhaal herschrijven.
3. Vergeef ook jezelf
Om de andere te vergeven moet je ook naar jezelf kunnen kijken met mededogen. Want wie streng is voor een ander, is dat meestal ook voor zichzelf. Vergeef jezelf dat je bent blijven hangen in deze emotie. Je deed je best met het bewustzijn dat je op dat moment had. Laat het oordeel los. Accepteer fouten als onderdeel van je groei. Je bent waardig. Niemand is perfect en dat hoeft ook niet. Je bent genoeg, los van wat anderen vinden.
Vergeven hoeft niet te lukken van
de eerste keer. Het is een proces.
4. Geef het tijd
Vergeven is moeilijk. Het lukt meestal niet van de eerste keer. Emoties loslaten is dan ook niet iets dat je kunt forceren. Gun jezelf voldoende tijd om te helen. Telkens wanneer je de intentie hebt om eraan te werken, zet je een mooie stap naar vrijheid. Denk eraan: je hoeft niet te vergeten wat er is gebeurd. Je hoeft de pijn niet te ontkennen. Stel jezelf gewoon open voor het idee van vergeving.
5. Gebruik meditatie
Als je iemand wil vergeven, is een vergevingsmeditatie een goede eerste stap. Mediteren is een manier om stil te staan bij wat je voelt. Een vergevingsmeditatie helpt je bovendien om die emoties te erkennen en dan los te laten, bijvoorbeeld met visualisaties en ademhalingstechnieken. Geleidelijk maakt verbittering zo plaats voor levensvreugde en spirituele rust.
6. Zoek hulp als het niet lukt
Misschien probeer je al een hele tijd iemand te vergeven, en blijf je er toch op vastlopen. Dan kan er een onderliggende oorzaak zijn, zoals een onverwerkt trauma, een ingebakken overtuiging of een geblokkeerde emotie. Zoek dan hulp, bijvoorbeeld in de vorm van NEI-therapie. En geef niet op – vergeving is een proces. Laat me weten hoe het je vergaat, en zoek gerust steun bij de Bewust Mediteren-community op sociale media.
